نخوابیدن پسری 17 ساله ، اهل سان دیگو به نام رندی گاردنر ، به مدت 264 ساعت در آزمایشی برای نمایشگاه علوم مدرسه در سال 1964 ، خبر ساز شد. این یعنی 11 روز بی خوابی. به دلیل این آزمایش از سال 1964 به بعد استاندارد های ایمنی نمایشگاه علوم تغییر کرد.
این پروژه توجه محقق خواب دانشگاه استنفورد را به خود جلب کرد. ویلیام دمنت و دیگر محققان بطور نوبتی میزان هوشیاری این مرد جوان را تحت نظر گرفته و اندازه گیری نمودند. او هیچگونه داروی محرکی دریافت نکرده بود و از هیچگونه کمبود دائمی ناشی از نخوابیدن رنج نمی برد.
دمنت در روز دهم گفت ، گاردنر آن قدر هوشیار بود که حتی او را در بازی پین بال شکست داد. این پسر بعد ها در مورد تجربه نخوابیدن خود گفت راز انجام این کار تنها حرف زدن با خودش برای انجام آن بوده است.
من از دیوید دینگز ، رئیس بخش خواب و کرونوبیولوژی دانشگاه پنسیلوانیا پرسیدم چگونه مردم می توانند کاری شبیه به این جوان انجام دهند و از نخوابیدن نمیرند. او پاسخ داد که وقتی حیوانات بطور مداوم بی خوابی می کشند با عوارض بیولوژیکی جدی مواجه می شوند که به آن ها آسیب می رساند. مرگ یکی از این عوارض است.
دیوید دینگز در ادامه سخنان خود اضافه می کند که افرادی مانند گاردنر ، که دچار بی خوابی طولانی مدت بدون عوارض نخوابیدن هستند ، ثبت شده اند. تعداد اندکی از مردم ، که به آن ها کم خواب ها گفته می شود و گمان می رود که احتمالا حدود 1 درصد از جمعیت را تشکیل بدهند ، به نظر می رسد که تنها چهار تا پنج ساعت در طول روز می خوابند.
به علاوه ما احتمالا در پیرامون خودمان افرادی را سراغ داریم که ممکن است بیشتر از یک درصد هم باشند و توانایی تحمل بی خوابی بیشتری نسبت به دیگران را دارند و با وجود نخوابیدن به مدت طولانی می توانند توانایی های خود را حفظ کنند.
این قضیه در مطالعات انجام شده بر شرکت کنندگان در مسابقات قایقرانی عبور از اقیانوس مطرح شد ، که شرایط این مسابقه به آن ها اجازه خوابیدن برای مدت طولانی نمی داد. برندگان این مسابقه کسانی بودند که کمتر از بقیه خوابیده بودند و با نخوابیدن به مدت طولانی و بجای آن با چرت زدن های کوتاه متعدد مدت بیداری خود را افزایش داده بودند.
مفهوم خوابیدن های کوتاه متعدد از زمان آن مسابقات در سال 1960 میلادی گسترش پیدا کرد. امروزه گروه کوچکی از افراد در سطح جهان خوابیدن چند فازی را تمرین می کنند. پایه این ایده آن است که شما با تکه تکه کردن مدت خواب خود در مجوع مقدار کمتری در طول شبانه روز بخوابید و دچار عوارض نخوابیدن هم نشوید.
بنابراین آموزش نخوابیدن برای مدت طولانی تر و خوابیدن های کوتاه متعدد بجای یک خواب طولانی امکان پذیر است اما آموزش کمتر خوابیدن در طول 24 ساعت شبانه روز به نظر ممکن نمی رسد.
او می افزاید که حتی در مورد آن یک درصدی که می توانند مدت بیشتری عوارض کم خوابی را تحمل کنند و توانایی های شناختی آن ها کاهش پیدا نکند ، ما نمی دانیم که این نخوابیدن چه تاثیری روی متابولیزم بدنشان می گذارد و بر حس و حال و ده ها عامل دیگر در این افراد چه تاثیری باقی می گذارد.
در زمان پروژه تحقیقاتی تاریخی گاردنر ، ارتش ایالات متحده امریکا به تحقیقات در مورد محرومیت از خواب علاقمند شد. سوال این بود که آیا می توان سربازها را طوری تعلیم داد که در شرایط حساس کمتر بخوابند ؟ پاسخ تحقیقات اصلی به نظر می رسید که مثبت باشد. اما زمانی که سربازها مورد آزمایش قرار گرفتند ، نخوابیدن کارایی آن ها را کاهش داد.
در این آزمایش کمبود تجمعی خواب سربازها با کاهش مقداری از خواب در هر شب اعمال شد. هر مقدار که سربازها خواب کمتری می کردند روز بعد کارایی پائین تری از خود نشان می دادند. با این حال آن ها نمی توانستند بگویند که کمبودی دارند. آن ها اصرار داشتند که حالشان خوب است. اما نخوابیدن باعث شده بود نتوانند عملکرد خوبی داشته باشند.
با این که متخصصان زیادی نخوابیدن کافی را تشویق و تحسین می کردند ، نتایج این تحقیق در طول سال های بعدی نیز بار ها تکرار شد.
در تحقیقی که در ژورنال خواب منتشر شد محققان افرادی را وادار کرده بودند تنها 6 ساعت در طول شب بخوابند و عملکرد افراد را در آزمون های شناختی مورد مشاهده قرار داده بودند. نتایج قطعی آزمون نشان می داد که افراد شرکت کننده در آزمایش که نخوابیدن بیشتر از 6 ساعت را تجربه کرده بودند فکر می کردند که هیچ افت عملکردی نداشته اند.
البته کیفیت خواب در مقدار خواب مورد نیاز شما اثر گذار است و در صورتی که خواب با کیفیتی داشته باشید شاید 6 ساعت خواب در طول شبانه روز نیز بتواند نیازهای شما را تامین کند. این را هم در نظر داشته باشید که اثر نخوابیدن در افراد مختلف می تواند متفاوت باشد.
برای داشتن خواب مناسب و کافی باید از یک تشک مناسب استفاده کنید. تمامی تشک های داتیس استاندارد و مطابق آناتومی بدن شما تولید شده است.
منبع :
https://www.theatlantic.com/magazine/archive/2017/01/how-to-sleep/508781/