راه رفتن در خواب که با عنوان سامانبولیسم یا خواب گردی شناخته می شود، یک رفتاری است که در طول خواب عمیق اتفاق می افتد و نتیجه اش حرکت کردن یا حرف زدن در خواب و یا رفتارهای پیچیده دیگری در حین خواب است. این مشکل در بین کودکان رایج تر از افراد بالغ است و به نظر می رسد هنگامی که شخص مدتی از خواب محروم شود، بیشتر اتفاق می افتد.
آیا شما مشکل خواب گردی دارید؟ حرف زدن در خواب چطور؟ اگر هم تا کنون چنین تجربه ای نداشته اید به احتمال زیاد تا کنون درباره راه رفتن در خواب و حرف زدن در حال خواب شنیده اید. اما چرا درخواب راه می رویم یا حرف می زنیم و آیا این موضوع خطراتی برای ما دارد؟
خواب گردی می تواند شامل مواردی بیش از راه رفتن دور تخت خواب باشد. بعضی ها دور خانه را راه می روند. بعضی دیگر، در شرایطی نادر، حتی از خانه بیرون می روند و رانندگی می کنند!
حدود 3.6 درصد از افراد بالغ در آمریکا هر سال خواب گردی می کنند، این می شود حدود 8.4 میلیون نفر. حدود 30 درصد از ما در طول زندگی حداقل یکبار راه رفتن در خواب را تجربه می کنیم.
خواب ما 5 مرحله دارد از خواب آلودگی و گیجی تا خواب عمیق. رفتارهایی از این قبیل اغلب در اوایل شب و در مرحله خواب عمیق اتفاق می افتد. این اتفاق در هر سنی ممکن است رخ دهد اما در بین کودکان بین 5 تا 12 سال بیشتر رایج است.
درک اشتباهی مبنی بر بیدار نکردن کسی که در خواب راه می رود وجود دارد که خیلی رایج است. حقیقت این است که شما باید حتما کسی را که در حال خواب دارد راه می رود پیش از آن که بطور تصادفی به خودش آسیبی برساند از خواب بیدار کنید. تحقیقات جالبی که اخیرا انجام پذیرفته نشان می دهد که ممکن است افرادی که در خواب راه می روند زخمی شوند اما دردی احساس نکنند و بیدار نشوند.
کودکان ممکن است به دلایل زیر در خواب راه بروند:
بزرگسالان نیز به دلایل زیر ممکن است در خواب راه بروند:
یک دوره راه رفتن در خواب می تواند تنها چند دقیقه ای طول بکشد یا تا نیم ساعت و بیشتر هم ادامه پیدا کند. اغلب موارد کمتر از ده دقیقه دوام پیدا می کنند.
یک خواب گرد ممکن است:
اگر خواب گرد ها تنها رها شوند، معمولا به جایی آرامش بخش تر برای خوابیدن برمی گردند. اما اگر تخت خوابشان را ترک کنند، ممکن است به بستر خود برنگردند. ممکن است خودشان را در جایی دور از انتظار پیدا کنند.
آسیب دیدگی در بین خواب گرد ها رایج نیست، اما می توانند در حال حرکت در خواب آسیب ببینند. اگر شما کسی را در خانه دارید که در خواب راه می رود، باید خطرات راه رفتن از قبیل کابل های برق، اسباب بازی ها یا اسباب و اثاثیه های کوچک را از مسیر حرکت بردارید. شاید لازم باشد راه پله را با دربی ببندید. شاید بهتر باشد پنجره ها و درها را قفل کنید.
کودکان معمولا با بزرگ شدن عادت خواب گردی را ترک می کنند و نیازی به درمان ندارند. اما اگر یک فرد خواب گرد دارای شرایط زیر باشد، باید توسط یک درمانگر معاینه شود:
از آنجایی که داروهای ضد افسردگی با راه رفتن در خواب مرتبط هستند کسی که این داروها را مصرف می کند و دچار مشکل خواب گردی شده است باید با پزشک معالج خود مشورت نماید. همچنین افراد خواب گردی که دچار بیماری بی خوابی هستند باید با یک درمانگر صحبت کنند، چراکه بی خوابی روی خواب گردی اثر دارد.
افرادی که دچار خواب گردی هستند باید از الکل، کم خوابی، استرس، اضطراب و درگیری با افراد دیگر خودداری نمایند. کارشناسان خواب داتیس نیز فراهم نمودن فضای خوابی آرامش بخش و رعایت بهداشت خواب را برای کاهش همه اختلالات خواب توصیه می کنند.
حدود 8، 9 سالم بود مشهد رفتیم،( چون من خیلی هنگام خواب راه میرفتم خانوادم درو قفل میکردنو کلیدو بر میداشتن) اما وقتی رفتیم هتلدرو قفل کردن اما کلیدو بر نداشتن. من دقیق تمام اون صحنه هارو یادمه از خواب بلند شدم درو باز کردم رفتم بیرون خانوادمم چون خسته بودن رفتن منو متوجه نشدن. رفتم آسانسور و زدم رفتم لابی نشستم رو مبل یادم نمیاد چقدر طول کشید ک بلند شدم دوباره آسانسور و زدم رفتم بالا اما یه طبقه پایین اشتباهی در یکی دیگرو زدم یه مرده درو باز کرد تعجب کرد به خاطر ندارم چی گفت فقط گفتم اشتباهی اومدم گفت طبقه چندی گفتم 7 منو برد بالا خالم داشت میومد دنبالم ک منو با مرده دید و ازشم عذر خواهی کرد
خیلی من تو خواب راه میرفتم از 7 سالگی تا 14 سالگیم یا راه رفتم یا هنگام خواب بلند حرف زدم خودم ک نمیدونم چی میگفتم خانوادم میگفتن باز دیوونه شدی دیشب تو خواب میخندیدی😂
الان شانزده سالمه و هنگام خواب هنوز حرف میزنم اما کمتر ولی دیگه راه نمیرم👌🏻